Dr hab. prof. UW, archeolog, antropolog kulturowy, badacz kultur obszaru andyjskiego, szczególnie Imperium Inków.
Urodzony 20 października 1953 r. w Warszawie, żonaty, ma dwóch doroslych synów.
Kariera badawczo - eksploracyjna
Kierownik Ośrodka Badań Prekolumbijskich Uniwersytetu Warszawskiego oraz Zakładu Antropologii Historycznej Instytutu Archeologii UW.
Studiowal archeologię śródziemnomorską i historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim, wtedy też związał się z Zakładem Antropologii Historycznej Instytutu Archeologii UW kierowanym przez wybitnego antropologa fizycznego i religioznawcę prof. dr hab. Andrzeja Wiercińskiego (1930 – 2003) którego uważa za swego Mistrza.
W 1975 współkierował studencką wyprawą naukową Alef do Grecji, Turcji i Iraku, w trakcie której przebywał m.in. na Górze Athos, następnie wspólnie ze Stanisławem Iwaniszewskim eksplorował wcześnochrześcijańskie klasztory Raban Hormuzd, Mar Mattai i Mar Behnam w Północnym Iraku, uczestniczył także w polskich pracach wykopaliskowych kierowanych przez dr Janusza Meuszyńskiego w Nimrud (Kalhu), jednej z ostatnich stolic Imperium asyryjskiego.
Po ukończeniu studiów w 1977 rozpoczął pracę w Instytucie Archeologii Uniwersytetu Warszawkiego, jednoczesnie pełniąc funkcję wspólorganizatora i z-cy kierownika Polskiej Wyprawy Naukowej w Andy „Proyecto Huaura-Checras”. Ekspedycja ta, kierowana przez dr Andrzeja Krzanowskiego prowadziła od sierpnia do października 1978 prace badawcze w nierozpoznanym wówczas od strony archeologicznej regionie Cordillera Huayhuash (Peru).
Od stycznia do września 1981 pracował w Instituto Otavaleño de Antropología w Otavalo (Ekwador) jako stypendysta grantu badawczego Instituto Ecuatoriano de Credito Educativo y Becas. Rozpoczął wówczas studia nad orientacją astronomiczną inkaskich budowli ceremonialnych na stanowisku Ingapirca, prowincja Cañar (Ekwador). Badania te były kontynuowane w sezonach 1985, 1987 i 1988 i zaowocowały rekonstrukcją oficjalnego kalendarza Imperium Inków, opracowaną wspólnie z astronomem, Robertem M. Sadowskim. Za pracę tę badacze otrzymali nagrodę 44 Międzynarodowego Kongresu Amerykanistów (Manchester, 1982).
Od 1986 do dnia dzisiejszego członek Projektu Nasca Włoskiej Misji Archeologicznej kierowanego przez prof. Giuseppe Oreficiego, uczestniczył w pracach badawczych Misji na stanowiskach Cahuachi i Pueblo Viejo na pustyni Nazca (Peru). Od 2007 wspólnie z prof. Oreficim kieruje polsko-włosko-boliwijskim Projektem Archeologicznym Tiwanaku - Kantatallita na stanowisku Tiahuanaco (Boliwia).
Od 1996 do chwili obecnej kierownik Projektu Archeologicznego Condesuyos, powstałego na mocy umowy o współpracy między Uniwersytetem Warszawskim i Uniwersytetem Katolickim Santa María w Arequipie. Kieruje eksploracją niezbadanych od strony archeologicznej wysokogórskich regionów południowego Peru, w wyniku której zlokalizowano m.in. główne wyrocznie inkaskie związane z kultem świętych gór, wulkanu Coropuna (6425 m. npm) i Solimana (6093 m. npm.): stanowiska Maucallacta (3700 m. npm) w dystrykcie Pampacolca i Muyu Muyu (3000 m. npm), w dystrykcie Chichas.
W 2008 kierował projektem ekspertyzy konserwatorskiej budowli Machu Picchu.
Prowadzi również wykopaliska w Polsce, na wczesnośredniowiecznych cmentarzyskach kurhanowych na Pomorzu, we współpracy z innym członkiem Oddziału Polskiego The Explorers Club, Henrykiem Panerem.
Równolegle do prac z dziedziny archeologii, prowadzi badania historyczne nad dziejami Państwa Inków, m.in. nad inkaskim systemem polityczno-religijnym. Problematyce tej poswięcone jest opracowanie „Mity, rytuały i poityka Inków” (PIW, Warszawa 2006) napisane wspólnie z prof. Janem Szemińskim.
Działalność popularyzatorska
W ciagu swej ponad 30 letniej pracy w Ameryce Łacińskiej uczestniczył w licznych wydarzeniach naukowych i kulturalnych, których celem była popularyzacja polskich osiągnięć: był m.in. pomysłodawcą i współrealizatorem kilku wystaw m.in. . „Recuperando las imágenes del pasado: experiencias polacas en la conservación y puesta en valor de los sitios arqueológicos” (2001) , „25 años de los trabajos arqueológicos y antropológicos polacos en América Latina”, „La historia pintada en la memoria”, „Sacred Andes” prezentowanych w Peru i innych krajach obszaru andyjskiego. Rozpoczął i nadzorował przygotowanie w Polsce i przekazanie do Peru dwóch płaskorzeźb z wyobrażeniem inż. Ernesta Malinowskiego (autorswa Teresy Brzóskiewicz), eksponowanych aktualnie w Museo del Real Felipe w Callao i na Placu Ernesta Malinowskiego w mieście Arequipa, jak również medalionu portretowgeo wybitnego peruwiańskiego historyka i wielkiego przyjaciela Polski dr Edmundo Guillén Guillén (tej samej autorki), obecnie w Museo Inka w Cusco.
W podobny sposób zainicjował i zorganizował przekazanie do Universidad de Chile w Santiago de Chile, przez Uniwersytet Warszawski (i inne polskie instytucje) popiersia znanego naukowca polskiego, rektora chilijskiej Alma Mater, inż. Ignacego Domeyko. Drugi egzemplarz tego dzieła (również autorstwa Teresy Brzóskiewicz) został podarowany przez UW i krakowską Akademię Górniczo – Hutniczą do muzeum Ecoles des Mines w Paryżu, której Domeyko był absolwentem.
Członkowstwo
• Deutsches Archäologisches Institut, Berlin
• Société des Américanistes, Paryż
• Société Européenne d’ Astronomie dans la Culture (SEAC)
• Institute of Andean Studies, Berkeley
• Prezes Polskiego Towarzystwa Studiów Latynoamerykanistycznych
Nagrody i wyróżnienia
Nagroda 44 Międzynarodowego Kongresu Amerykanistów (Manchester 1982) przyznana za studium pt. Los problemas de reconstrucción de los calendarios prehispánicos andinos (napisane wspólnie z astronomem Robertem M. Sadowskim)
Profesor nadzwyczajny Universidad Católica de Santa María de Arequipa (Peru)
Odznaczony Orderem za Zasługi przyznanym przez rząd Republiki Peru (1998)